زیبای مجازی

و گاهی اینگونه دلتنگ می شوم برای تو

تویی که در مجازی ترین نقطه زندگیم هستی ...

و منی که از تو دورم خیلی دور ...

و می گذرند این روزها و ثانیه ها ، به امید دیدن روی زیبای تو

در این تنهایی ، در این هجوم سرد بی تو بودن

تو بگو چگونه دلتنگیم را برایت ببارم؟

چگونه قطرات دلتنگیم را پنهان کنم از پناهگاه چشمانم؟

نمی دانم آیا لمس می کنی این کلماتی را که برایت می نویسم؟؟

آیا می فهمی و میدانی که جایت چقدر خالیست؟؟

می دانی نبودنت آزارم می دهد؟؟

لمس کن این هذیان ها ، این خط خطی های شبانه را... !!!

اشک هایم را... !!!

که در انتظار دیدن تو لحظه شماری می کنند!

و تو چنان در خیالم قد می کشی تماشایی ....

اوج می گیری تا بام احساسم ...

تا چکّه باران شعرم...

عسلی من ...

همیشه یادت باشد که به نحوی یا طریقی تو <فرشته کسی هستی>

حتی اگر آن را ندانی او دوستت دارد و به تو فکر می کند...

حتی اگر هر روز نشنوی صدایش را...

خیال تو همیشه با من است اما امروز دلم خودت را خواست نه خیالت را!!!!!