ماه دوم

من جز میان قلب تو‌جایی ندارم

زندانیم بین خزانی بی سرانجام

بعد زمستان می رسد اما بهارم

روزی تو را پیش نگاهم میکشانم

من که به این رویای خود امیدوارم

دوری ولی نزدیک وقتی سقف هامان

یک آسمان است وتویی زیرش کنارم

ای کاش میگفتی به من حرف دلت را

تا مثل باران خزان شب ها نبارم

شاید دروغی پشت اسم عشق باشد

حس که حالا من به چشمان تو دارم

اما نمی دانم چرا روز وشبم را 

با خاطر آزرده ای در انتظارم

آبان شروع  هر زمستان جدیداست