پاییز من

به وسعت پاییز ، زندگی بدون خزان سبز نیست

اطرافم پر از برگهای زرد است ، درون پاییز یک دنیا حرف است ،  

دلم تنگ است ، دلم تنگ است

و یک عالمه درد دل در یک فصل نو ، و من همچنان قدم میزنم

میروم در حالی که برگها نیز همسفر پاهای خسته من هستند

در حالی که صدای همه برگها در آمده ،

و این خش خش برگهاست که مرابه این باور میرساند اینک به دیدار پاییز آمده ام...

کاش میتوانستم پاییز را در آغوش بگیرم ، و همینجا دست سرد درختی را بگیرم که بی برگ است

پاییز آغاز سر سبزی هاست ، زیباتر از همه فصلهاست و این آغاز من است ،  

پاییز فصل من است...

غرق شده ام در برگهایی که بر زمین نشسته اند ،

به آسمان مینگرم منتظر نم نم بارانم، حالم از این بهتر نمیشود ،

دنیا از این زیباتر نمیشود ، کاش میشد پاییزم همیشگی بود ،

کاش دلم همیشه مثل پاییز بود ، پر از طراوت ،  

زیبایی هایش نیز که جای خودش ، بماند

نمیتوان از اینجا گذشت ، باید تا آخر دنیا اینجا نشست ،

بغضم همینجا بود که شکست ، دنیا همه درها را بر رویم بست

من ماندم و پاییزی که مرا همراهی کرد ، مرا اسیر و بعد عاشق کرد

به وسعت پاییز ، دنیا بدون خزان زیبا نیست

فریاد پاییز یک صداست، این نوا ، از خش خش برگها پیداست ،

و این صدا نقطه ی آرامش من است ، پاییز اولین و آخرین فصل زندگی من است

و اینجاست که احساسم از فصل خویش مینویسد...

 مینویسم از پاییزی که مرا به اوج احساس برد ،  

وقتی به فصل عاشقی ها رسیدم هر چه غم در دلم بود مرد ...

به وسعت پاییز ، زندگی بدون خزان سبز نیست !